Tijd voor een update!
Blijf op de hoogte en volg Marlene
24 April 2014 | Kenia, Mombassa
De tijd vliegt, en zo zijn er al weer 2 weken voorbij sinds mijn eerste blog. Tijd voor een update! Ik begin steeds meer in het ritme te komen, en ook het eten en de warmte beginnen te wennen.
Donderdag 10 april
Vandaag een dubbel feestelijke dag! Een Hollandse, omdat Christiaan vandaag jarig is. Mijn liefste, grootste broertje alweer 12 jaar! Een Keniaanse, omdat Nel en Wilma vandaag hiernaar toe komen voor een bijzonder feestje. Afgelopen zaterdag (5-04) is Mercy getrouwd met Paul. Mercy is één van de eerste meiden die in HRC kwam wonen, dus dat was een bijzondere gebeurtenis.
Omdat de andere kids, mama’s en Nel en John hier niet bij konden zijn, houden we vandaag een mini-kerkdienst aan het strand. Aan het eind van de ochtend pluk ik met wat kinderen mooie bloemen en daarna in optocht richting het strand. Van de bloemen maakt Wilma een mooi bruidsboeket en er gaan ook wat bloemen in het haar van de bruid. De oudere jongens hebben op school een paar Bijbelteksten uit hun hoofd geleerd, de oudere meiden zingen een lied, Ben en Luke houden een speech en Petronella vertelt iets over Mercy’s tijd in HRC. Mercy en Paul vertellen ons wat ze allemaal hebben gedaan op hun trouwdag en lezen een stukje uit de Bijbel. We bidden en zingen met elkaar.
We gaan terug naar HRC, waar uncle Thomas de lunch voor ons klaar heeft. Na de lunch zouden we gaan zwemmen, maar dat feest gaat voor mij helaas niet door. Met 2 tabletjes Imodium, een grote kan water en een boek blijf ik rustig binnen.
Aan het eind van de middag komt iedereen weer terug en komt Nel even kijken hoe het gaat. Ik vraag Nel of het een optie is dat ik een nachtje met haar mee naar huis ga. Even een break, even douchen, even iets anders eten en een beetje bijkomen. De auto is met vijf mensen natuurlijk eigenlijk al vol, maar Luke wil graag bij HRC blijven om te spelen met de jongens, dus het kan. Ik pak snel wat spullen bij elkaar en stap bij Nel in de auto.
Om 20 uur (19 uur Nederlandse tijd) ben ik voor m’n gevoel weer even aan de Oostsingel. Het is een drukte van belang en ik spreek naast papa, mama, Chris en Maaike ook opa, opa en oma, oom Ad en tante Marike, tante Carla en Julie. Chris laat vol trots zijn cadeautjes zien, zijn traktatie en zijn taart. Ik laat op mijn beurt wat foto’s van hier zien, zo goed en zo kwaad als het gaat. Wat fijn om iedereen weer even te zien!
De rest van de avond plaats ik mijn blog over week 1, check ik mijn mail en Facebook en niet te vergeten: skype ik met Myrna! Vorige week hadden we dat ook al even geprobeerd, maar toen lukte het niet. Heerlijk om even bij te kletsen en wat een gek gezicht om haar met jas aan te zien! Met een grote glimlach sluit ik de dag af met het lezen van een aantal reacties op m’n eerste blog. (Tamar, ik moest toch even nadenken wie je met Robert bedoelde! ;))
Zaterdag 12 april
Vanochtend ga ik weer terug naar HRC. Joy en Luke zijn voor de laatste keer naar Nederlandse les, dus we halen een bloemetje voor hun lerares (bij een bloemenwinkeltje wat ‘Forget me not’ heet :) en we halen ze op. Daarna rijden we door naar Janneke. Janneke is een Nederlandse, die hier in Kenia vrijwilligers van verschillende organisaties ‘onder haar hoede heeft’. Omdat Nel dadelijk ver weg woont, vindt ze het belangrijk dat er iemand in de buurt is waar ik naar toe kan bellen als dat nodig is. Fijn idee. Aan het eind van de ochtend zet Nel me af bij de Nakumatt (de supermarkt). Daar komt Kennedy me ophalen om met de ferry weer richting HRC te gaan. Het is warm en druk op de ferry, maar gelukkig duurt het niet zo lang. En het blijft echt een gek gevoel, als enige blanke tussen meer dan 100 donkere mensen staan.. Er staat een klein meisje vlak voor ons die volgens mij nog nooit een ‘mzungu’ (blanke) gezien heeft, ze kijkt haar ogen uit! Als we aan de overkant van het water zijn, gaan we met z’n tweeën achterop een motorbike richting HRC. Ik betaal de man 50 shilling voor dit ritje, ongeveer 50 cent. 50 cent voor één van de engste dingen die ik hier tot nu toe heb gedaan, haha.
Ik heb een avonddienst, dus om 18:30 ga ik richting het huis. Lastige diensten, omdat je ’s avonds minder onderneemt met de kids dan overdag, en om 22:00 is de dienst ook alweer afgelopen.
‘s Avonds zit ik met Talia Engelse woordjes te leren (en ja, dat is voor allebei handig.. ;) Ik wijs een lichaamsdeel aan, zij verteld wat het is. Als ik m’n hand op m’n borst leg, verwacht ik natuurlijk dat ze ‘heart’ of ‘chest’ zegt. Maar nee, ze zegt: ‘love’. Mooi toch! :)
Donderdag 17 april
Vandaag gaan we zwemmen, en deze keer ga ik wel mee! Nel en Wilma hebben wat boodschapjes gedaan, en hebben zelfs een gaspitje meegenomen! Zodra dat werkt, kan ik dus af en toe mijn eigen eten koken. Luxe!
Elke dag rond 10:30 houden we een pauze; we drinken thee (hier met veel melk plús vel en suiker) en eten een boterham met boter. Na de pauze van vandaag rijden we met –hou je vast- 14 mensen in één auto naar het buitenzwembad. De kinderen vinden het heerlijk om te zwemmen! Sommigen kunnen het niet, maar met behulp van kurken komen ze een heel eind en durven ze van alles!
Na het zwemmen eten we tussen de middag warm (als altijd), maar deze keer zit er ook vlees in het eten. De kat heeft een goede middag, want dat eet ik toch echt niet op.
Wilma vliegt zaterdag weer terug naar Nederland, dus haar zie ik vandaag voor het laatst. Het was leuk om samen met haar met de kinderen te spelen en ook van haar te leren!
’s Avonds bellen papa en mama nog even. Van Chris hoor ik de hele moppentrommel uit de schoolkrant en Maaike vertelt over een feestje. Leuke dingen!
Vrijdag 18 april
Elke dag aan het eind van de middag worden de kinderen gewassen. De oudere kinderen doen dat zelf, maar de jongere kinderen helpen we daarbij. Prachtig om te zien: alle kleren uit, en als je aan de beurt ben: Hop, emmer water eroverheen, insoppen, en hop de volgende emmer water eroverheen. Kleren aan, want opdrogen doe je vanzelf wel! Groot feest, en ik ben zelf standaard doorweekt als dat gebeurd is.
Zondag 20 april
Eerste Paasdag! Ik heb een vrije dag vandaag, dus tijd om een beetje uit te slapen en daarna naar de kerk te gaan. Deze keer lukt het me beter om de dominee te volgen. Voor jullie beeld: de kerk is een soort hal, waar in de breedte een laag podium in staat, met blauw/witte doeken erachter. In de zaal staan, verdeeld in 3 vakken, ongeveer 150 blauwe plastic stoeltjes. Het valt me op dat er geen vrouwen en mannen naast elkaar zitten. Er lopen mensen in en uit, en een aantal mensen heeft een kaartje om zijn of haar nek hangen waarop staat wat zijn naam en functie is.
De liederen worden begeleid door een jongen achter een keyboard, en soms ook door een jongen met een elektrische gitaar. Verder staan er naast de dominee ook 3 vrouwen op het podium, waarvan 2 met microfoon; zij zingen de liederen uit volle borst mee. Met andere woorden: het verbaast me soms dat de speakers het aankunnen :)
’s Avonds, tijdens het avondeten, weet ik even niet wat ik zie. Alle kinderen komen met een bord naar buiten waar, naast ugali (maïsmeel met water) en bonen, ook een soort gefrituurde beestjes op liggen, mét oogjes! Ieeeee! Het blijken visjes te zijn, en ik vertel Petro vriendelijk dat ik ze écht niet hoef te proeven, dankjewel! De kids vinden ze trouwens heerlijk.
Maandag 21 april
Vandaag nachtdienst, dus dat betekent overdag niets. En dan duren de dagen toch wel lang. Ik doe de afwas en kijk ’s middags een film. Ondanks dat rustig aan doen, ben ik ’s avonds wel erg moe. Maar wel zin om te gaan werken, dus hop, aan de slag!
Na het eten zit ik nog lekker even met Olivia op schoot, terwijl Ruby en Diana met m’n veters spelen, en Riziki en Talia lekker kletsen. De laatste twee giechels willen graag weten of ik een vriendje heb in Holland. Als ik zeg dat dat niet zo is, giechelen ze: ‘No, I don’t believe that!’ en dansen onder het zingen van ‘daar komt de bruid’ door de kamer. Haha.
Matthew is niet van plan om snel te gaan slapen en ligt heerlijk te lachen op m’n schoot. Mij hoor je niet klagen hoor, al moest ik de hele nacht zo blijven zitten! Om half 9 –de televisie staat aan en alle kinderen die nog wakker zijn, zijn lekker aan het spelen- valt de elektriciteit uit. Donker! Het is altijd weer spannend wanneer het weer gaat werken, en na een half uur springt alles weer even aan, om na 2 tellen ook weer uit te vallen. Uiteindelijk zitten we tot dinsdag rond 12:30 zonder elektriciteit.
No way dat ik door deze duisternis naar m’n kamer ga lopen, dus ik wacht tot 22:45 in de huiskamer. Als ik daar bijna in slaap val, loopt Lucy even met haar zaklamp met me mee, ondanks mijn waarschijnlijk niet zo overtuigende mededeling dat ik echt niet bang ben. Te warm om te slapen, dus nog even contacten met thuis. Uiteindelijk val ik om 01:30 in slaap, veel te laat natuurlijk…
Dinsdag 22 april
Het goede nieuws van vandaag is dat we vanmiddag chipati’s eten. Dat zijn een soort wraps, die we vaak met bonen eten. Mmmh! Ik vind het echt een klein feestje. De oudere jongens hebben ontdekt dat ik allerlei luxe lekkere dingen op m’n kamer heb, (pindakaas, noodles, yoghurt) dus ze grijpen elke gelegenheid aan om te smeken of ik dat alsjeblieft met ze wil delen. Omdat het natuurlijk nooit genoeg is voor iedereen, begin ik daar niet aan. Ik beloof dat ik binnenkort naar de supermarkt zal gaan om wat lekkers voor ze te kopen. Plotseling bedenk ik dat ik nog wel mini-stroopwafeltjes in m’n tas heb, gekregen in Nederland van Sander en Mattanja. Als ik die na het avondeten uitdeel, is het feest. Ze vinden ze heel erg lekker! ’s Avonds doe ik Olivia (7 maanden oud) in bad, die met de dag wijzer wordt. Het liefst zit ze de hele dag op de grond om alles te observeren en lekker te kletsen. Dat in bad doen is nog niet zo makkelijk, er staat een teil op de grond met een laag water erin. Terwijl ik half op de bank zit en Olivia echt niet altijd van plan is stil te zitten, heb ik dus één hand over om haar in te soppen en af te spoelen. Als ze eenmaal in een handdoek gewikkeld op de bank ligt, is het een groot waterballet, maar ze is wel lekker schoon :) En ach.. oefening baart kunst!
Ik leer de kinderen steeds beter kennen (ik ken nu echt alle namen!) en zij mij. De eerste maand zit er bijna op, en het lijkt wel gisteren dat ik op het vliegveld van Mombasa aankwam.
Bedankt voor al jullie lieve reacties op mijn eerste blog trouwens, fantastisch om te lezen!
Liefs, Marlene
Donderdag 10 april
Vandaag een dubbel feestelijke dag! Een Hollandse, omdat Christiaan vandaag jarig is. Mijn liefste, grootste broertje alweer 12 jaar! Een Keniaanse, omdat Nel en Wilma vandaag hiernaar toe komen voor een bijzonder feestje. Afgelopen zaterdag (5-04) is Mercy getrouwd met Paul. Mercy is één van de eerste meiden die in HRC kwam wonen, dus dat was een bijzondere gebeurtenis.
Omdat de andere kids, mama’s en Nel en John hier niet bij konden zijn, houden we vandaag een mini-kerkdienst aan het strand. Aan het eind van de ochtend pluk ik met wat kinderen mooie bloemen en daarna in optocht richting het strand. Van de bloemen maakt Wilma een mooi bruidsboeket en er gaan ook wat bloemen in het haar van de bruid. De oudere jongens hebben op school een paar Bijbelteksten uit hun hoofd geleerd, de oudere meiden zingen een lied, Ben en Luke houden een speech en Petronella vertelt iets over Mercy’s tijd in HRC. Mercy en Paul vertellen ons wat ze allemaal hebben gedaan op hun trouwdag en lezen een stukje uit de Bijbel. We bidden en zingen met elkaar.
We gaan terug naar HRC, waar uncle Thomas de lunch voor ons klaar heeft. Na de lunch zouden we gaan zwemmen, maar dat feest gaat voor mij helaas niet door. Met 2 tabletjes Imodium, een grote kan water en een boek blijf ik rustig binnen.
Aan het eind van de middag komt iedereen weer terug en komt Nel even kijken hoe het gaat. Ik vraag Nel of het een optie is dat ik een nachtje met haar mee naar huis ga. Even een break, even douchen, even iets anders eten en een beetje bijkomen. De auto is met vijf mensen natuurlijk eigenlijk al vol, maar Luke wil graag bij HRC blijven om te spelen met de jongens, dus het kan. Ik pak snel wat spullen bij elkaar en stap bij Nel in de auto.
Om 20 uur (19 uur Nederlandse tijd) ben ik voor m’n gevoel weer even aan de Oostsingel. Het is een drukte van belang en ik spreek naast papa, mama, Chris en Maaike ook opa, opa en oma, oom Ad en tante Marike, tante Carla en Julie. Chris laat vol trots zijn cadeautjes zien, zijn traktatie en zijn taart. Ik laat op mijn beurt wat foto’s van hier zien, zo goed en zo kwaad als het gaat. Wat fijn om iedereen weer even te zien!
De rest van de avond plaats ik mijn blog over week 1, check ik mijn mail en Facebook en niet te vergeten: skype ik met Myrna! Vorige week hadden we dat ook al even geprobeerd, maar toen lukte het niet. Heerlijk om even bij te kletsen en wat een gek gezicht om haar met jas aan te zien! Met een grote glimlach sluit ik de dag af met het lezen van een aantal reacties op m’n eerste blog. (Tamar, ik moest toch even nadenken wie je met Robert bedoelde! ;))
Zaterdag 12 april
Vanochtend ga ik weer terug naar HRC. Joy en Luke zijn voor de laatste keer naar Nederlandse les, dus we halen een bloemetje voor hun lerares (bij een bloemenwinkeltje wat ‘Forget me not’ heet :) en we halen ze op. Daarna rijden we door naar Janneke. Janneke is een Nederlandse, die hier in Kenia vrijwilligers van verschillende organisaties ‘onder haar hoede heeft’. Omdat Nel dadelijk ver weg woont, vindt ze het belangrijk dat er iemand in de buurt is waar ik naar toe kan bellen als dat nodig is. Fijn idee. Aan het eind van de ochtend zet Nel me af bij de Nakumatt (de supermarkt). Daar komt Kennedy me ophalen om met de ferry weer richting HRC te gaan. Het is warm en druk op de ferry, maar gelukkig duurt het niet zo lang. En het blijft echt een gek gevoel, als enige blanke tussen meer dan 100 donkere mensen staan.. Er staat een klein meisje vlak voor ons die volgens mij nog nooit een ‘mzungu’ (blanke) gezien heeft, ze kijkt haar ogen uit! Als we aan de overkant van het water zijn, gaan we met z’n tweeën achterop een motorbike richting HRC. Ik betaal de man 50 shilling voor dit ritje, ongeveer 50 cent. 50 cent voor één van de engste dingen die ik hier tot nu toe heb gedaan, haha.
Ik heb een avonddienst, dus om 18:30 ga ik richting het huis. Lastige diensten, omdat je ’s avonds minder onderneemt met de kids dan overdag, en om 22:00 is de dienst ook alweer afgelopen.
‘s Avonds zit ik met Talia Engelse woordjes te leren (en ja, dat is voor allebei handig.. ;) Ik wijs een lichaamsdeel aan, zij verteld wat het is. Als ik m’n hand op m’n borst leg, verwacht ik natuurlijk dat ze ‘heart’ of ‘chest’ zegt. Maar nee, ze zegt: ‘love’. Mooi toch! :)
Donderdag 17 april
Vandaag gaan we zwemmen, en deze keer ga ik wel mee! Nel en Wilma hebben wat boodschapjes gedaan, en hebben zelfs een gaspitje meegenomen! Zodra dat werkt, kan ik dus af en toe mijn eigen eten koken. Luxe!
Elke dag rond 10:30 houden we een pauze; we drinken thee (hier met veel melk plús vel en suiker) en eten een boterham met boter. Na de pauze van vandaag rijden we met –hou je vast- 14 mensen in één auto naar het buitenzwembad. De kinderen vinden het heerlijk om te zwemmen! Sommigen kunnen het niet, maar met behulp van kurken komen ze een heel eind en durven ze van alles!
Na het zwemmen eten we tussen de middag warm (als altijd), maar deze keer zit er ook vlees in het eten. De kat heeft een goede middag, want dat eet ik toch echt niet op.
Wilma vliegt zaterdag weer terug naar Nederland, dus haar zie ik vandaag voor het laatst. Het was leuk om samen met haar met de kinderen te spelen en ook van haar te leren!
’s Avonds bellen papa en mama nog even. Van Chris hoor ik de hele moppentrommel uit de schoolkrant en Maaike vertelt over een feestje. Leuke dingen!
Vrijdag 18 april
Elke dag aan het eind van de middag worden de kinderen gewassen. De oudere kinderen doen dat zelf, maar de jongere kinderen helpen we daarbij. Prachtig om te zien: alle kleren uit, en als je aan de beurt ben: Hop, emmer water eroverheen, insoppen, en hop de volgende emmer water eroverheen. Kleren aan, want opdrogen doe je vanzelf wel! Groot feest, en ik ben zelf standaard doorweekt als dat gebeurd is.
Zondag 20 april
Eerste Paasdag! Ik heb een vrije dag vandaag, dus tijd om een beetje uit te slapen en daarna naar de kerk te gaan. Deze keer lukt het me beter om de dominee te volgen. Voor jullie beeld: de kerk is een soort hal, waar in de breedte een laag podium in staat, met blauw/witte doeken erachter. In de zaal staan, verdeeld in 3 vakken, ongeveer 150 blauwe plastic stoeltjes. Het valt me op dat er geen vrouwen en mannen naast elkaar zitten. Er lopen mensen in en uit, en een aantal mensen heeft een kaartje om zijn of haar nek hangen waarop staat wat zijn naam en functie is.
De liederen worden begeleid door een jongen achter een keyboard, en soms ook door een jongen met een elektrische gitaar. Verder staan er naast de dominee ook 3 vrouwen op het podium, waarvan 2 met microfoon; zij zingen de liederen uit volle borst mee. Met andere woorden: het verbaast me soms dat de speakers het aankunnen :)
’s Avonds, tijdens het avondeten, weet ik even niet wat ik zie. Alle kinderen komen met een bord naar buiten waar, naast ugali (maïsmeel met water) en bonen, ook een soort gefrituurde beestjes op liggen, mét oogjes! Ieeeee! Het blijken visjes te zijn, en ik vertel Petro vriendelijk dat ik ze écht niet hoef te proeven, dankjewel! De kids vinden ze trouwens heerlijk.
Maandag 21 april
Vandaag nachtdienst, dus dat betekent overdag niets. En dan duren de dagen toch wel lang. Ik doe de afwas en kijk ’s middags een film. Ondanks dat rustig aan doen, ben ik ’s avonds wel erg moe. Maar wel zin om te gaan werken, dus hop, aan de slag!
Na het eten zit ik nog lekker even met Olivia op schoot, terwijl Ruby en Diana met m’n veters spelen, en Riziki en Talia lekker kletsen. De laatste twee giechels willen graag weten of ik een vriendje heb in Holland. Als ik zeg dat dat niet zo is, giechelen ze: ‘No, I don’t believe that!’ en dansen onder het zingen van ‘daar komt de bruid’ door de kamer. Haha.
Matthew is niet van plan om snel te gaan slapen en ligt heerlijk te lachen op m’n schoot. Mij hoor je niet klagen hoor, al moest ik de hele nacht zo blijven zitten! Om half 9 –de televisie staat aan en alle kinderen die nog wakker zijn, zijn lekker aan het spelen- valt de elektriciteit uit. Donker! Het is altijd weer spannend wanneer het weer gaat werken, en na een half uur springt alles weer even aan, om na 2 tellen ook weer uit te vallen. Uiteindelijk zitten we tot dinsdag rond 12:30 zonder elektriciteit.
No way dat ik door deze duisternis naar m’n kamer ga lopen, dus ik wacht tot 22:45 in de huiskamer. Als ik daar bijna in slaap val, loopt Lucy even met haar zaklamp met me mee, ondanks mijn waarschijnlijk niet zo overtuigende mededeling dat ik echt niet bang ben. Te warm om te slapen, dus nog even contacten met thuis. Uiteindelijk val ik om 01:30 in slaap, veel te laat natuurlijk…
Dinsdag 22 april
Het goede nieuws van vandaag is dat we vanmiddag chipati’s eten. Dat zijn een soort wraps, die we vaak met bonen eten. Mmmh! Ik vind het echt een klein feestje. De oudere jongens hebben ontdekt dat ik allerlei luxe lekkere dingen op m’n kamer heb, (pindakaas, noodles, yoghurt) dus ze grijpen elke gelegenheid aan om te smeken of ik dat alsjeblieft met ze wil delen. Omdat het natuurlijk nooit genoeg is voor iedereen, begin ik daar niet aan. Ik beloof dat ik binnenkort naar de supermarkt zal gaan om wat lekkers voor ze te kopen. Plotseling bedenk ik dat ik nog wel mini-stroopwafeltjes in m’n tas heb, gekregen in Nederland van Sander en Mattanja. Als ik die na het avondeten uitdeel, is het feest. Ze vinden ze heel erg lekker! ’s Avonds doe ik Olivia (7 maanden oud) in bad, die met de dag wijzer wordt. Het liefst zit ze de hele dag op de grond om alles te observeren en lekker te kletsen. Dat in bad doen is nog niet zo makkelijk, er staat een teil op de grond met een laag water erin. Terwijl ik half op de bank zit en Olivia echt niet altijd van plan is stil te zitten, heb ik dus één hand over om haar in te soppen en af te spoelen. Als ze eenmaal in een handdoek gewikkeld op de bank ligt, is het een groot waterballet, maar ze is wel lekker schoon :) En ach.. oefening baart kunst!
Ik leer de kinderen steeds beter kennen (ik ken nu echt alle namen!) en zij mij. De eerste maand zit er bijna op, en het lijkt wel gisteren dat ik op het vliegveld van Mombasa aankwam.
Bedankt voor al jullie lieve reacties op mijn eerste blog trouwens, fantastisch om te lezen!
Liefs, Marlene
-
24 April 2014 - 21:00
Corine En Bram Knegt:
he die Marlene,
Weer heerlijk je avonturen kunnen lezen!
Merk dat je al heerlijk aan het wennen bent ( alleen het mee eten lukt nog niet zo? :-) )
Fijn dat je het zo naar je zin hebt!
Wij kijken weer uit naar je volgende blog als er tenminste geen stroom uitval is haha
Geniet en we horen
Bram en Corine -
24 April 2014 - 21:15
Marielle:
Hallo,
Wat gaaf om te lezen dat het goed met je gaat.
Hoop dat je nog vele mooie momenten mee gaat maken.
We denken aan je.
Liefs en een dikke knuffel.
Tot 30 juni op schiphol
Xxx -
24 April 2014 - 21:16
Carla:
Heeeey!!
Wat leuk om weer verder te lezen!
Je bent ondertussen best al gewend hè? Fijn joh!
Wat tof hè, dat je zoveel kunt betekenen voor die lieve kindjes?
En dat douchen/badderen/(kudderen zou je moeder zeggen :)), wat een spektakel!
Ik zal vast even aan jouw verhaal denken als ik hier (als vanzelfsprekend) onder de douche stap.
Nou lieve Marlene,
hopelijk lezen we snel meer...
Doeg!
Carla -
24 April 2014 - 21:29
Oom Hans:
Ha Marlene,
Gaaf dat je zo uitgebreid de tijd neemt en een royaal verslag schrijft! Zo kun je je helemaal inleven in de dingen die je daar meemaakt. Een tegenvaller natuurlijk dat je niet even een korte weergave geeft van de preek van mijn collega ;). En trouwens: er lopen mensen in en uit? Wat een verwarring zou dat hier opleveren :). Er is inderdaad alweer een maand voorbij. Pas op, in no time schrijf je: nou, nog één maandje!
Sterkte meid en veel plezier!
oom Hans -
24 April 2014 - 21:32
Esther:
Hee Marleen...
Jeetje wat een ervaringen doe jij op zeg !! Ook de minder leuke met je imodium tabletjes, haha..
Maar zoals je schrijft hoor je dat je het naar je zin hebt, en een heleboel leuke en lieve mensen om je heen hebt !!
Lieverd, geniet en ik blijf je lezen !.
Dikke kus xxxx
Esther. -
24 April 2014 - 21:32
Jacqueline:
Hoi Marlene!
Super om te lezen... dat je 't zo naar je zin hebt met de kinderen!
Fijn om zo even mee te kunnen lezen met je in zo'n andere cultuur dan hier
ons rijke landje!
Zet 'm op!
Groetjes, Jacqueline -
24 April 2014 - 21:48
Myrna:
Leuk! Je bent een topper!
xxxxxx
Myrna -
24 April 2014 - 21:53
Sylvia :
Wauw wat een avontuur zeg en idd de tijd zal wel omvliegen heel veel mooie momenten daar nog en zie van je moeder wel weer je nieuwe blog echt heel leuk Gr Sylvia -
24 April 2014 - 21:56
Inge:
He lieve Marleen! Wat ben je stoer (nu nog leren om diertjes met oogjes op te eten, nee grapje natuurlijk!) en doe je mooie dingen! Zo te lezen kun je ook steeds meer genieten, fijn!
Loek past de vosjesromper, ik mail je een foto binnenkort! Zet 'm op he! Liefs Peter en Inge en een kus van Loek -
24 April 2014 - 22:31
Sophie:
Mooi om te lezen dat het allemaal al wat makkelijker gaat Marleen!
Geniet van de lieve kindjes en alles wat je voor hen kunt doen :)
Succes!! Liefs -
24 April 2014 - 23:49
Willemijn:
Wat leuk om te lezen Marlene!! Wat een mooie ervaring, wel veel met ze zingen ook he!! :D Dat is goed voor elk, beter dan melk (met vel in de thee :P)
-
25 April 2014 - 07:48
Corrie:
Lieve Marleen, wat fijn en leuk om zo met je te kunnen meelezen en meeleven, ik zie zo voor me hoe jij aan het zorgen bent. Geniet van alle mooie en leuke dingen die je nog mee mag gaan maken. Veel plezier en tot je volgende berichtje.
Liefs,
Corrie -
25 April 2014 - 08:52
Esther:
Hej Marlene,
Wat een ontzettend gaaf verslag weer, :) Leuk dat je zo'n klik hebt met de kinderen, en dat je al (bijna) helemaal gewend bent! Die kerkdiensten zijn bijzonder hè? Geniet-se!
Liefs,
Esther -
25 April 2014 - 09:21
Nelleke Zaaijer:
Super mooi leuk en spannend om te lezen wat je allemaal meemaakt.
Ik vind je een topper.
Ik wil wel even reageren op de vel in je thee.
Bij ons vroeger(1960)kreeg je ook melk in de thee en koffie.
Nico zijn oma bewaarde die in een kopje en die kreeg Nico dan zondags
met een schepje suiker, dat vond hij lekker.
Iedereen die dit nu leest begint te rillen.
Ook al reageer ik niet altijd, ik lees je verslag wel en kijk er nu al naar uit.
Gods zegen toegewenst.
Nelleke Zaaijer -
25 April 2014 - 11:10
Jenne:
Hoi Marlene, dank je voor je geweldige verhalen. Je hebt een goede schrijfstijl, het voelt alsof ik er weer in Mombasa ben.
Myrna is zo nu en dan stik jaloers, en zou graag achter je aan reizen. Je hebt het over de Nakumatt, is dat het schopping center ben je nog een broodje hamburger gaan eten daar, doe hoor het is zo lekker daar! Tip daar tegenover zit het Hallerpark om zo een uur of vier gaan ze daar de krokodillen voeren, das een heel spectakel.
Ik heb Daniel nog gesproken, hij wil je graag een daagje Mombasa laten zien, hij zou je middels facebook een bericht sturen.
Veel plezier daar
groeten van Alie en Jenne
-
28 April 2014 - 08:29
Arjan:
Hoi Marlene,
Wat leuk om jouw verhalen te kunnen lezen. De meeste dingen zie ik helemaal voor me. Jij als enige blanke op die veerboot en dan allemaal bruine ogen op je gericht. Je zou er zo een film van kunnen maken. Fijn dat je ook al aardig gewend bent en je "draai" hebt gevonden. Alleen dat eten.... Ik moest bij het lezen denken aan wat mijn moeder vroeger vaak zei als ik mijn bordje eten weer niet op at. "De kindjes in Afrika die zouden er dol op zijn". Ja logisch dan hoeven ze geen visjes met oogjes te eten. Wat zul je het Hollandse eten straks weer erg waarderen. He meid, heb het goed daar en geniet van alle leuke dingen. En tot de volgende blog. Oom Arjan -
28 April 2014 - 22:11
Debby & Joep:
Hi Marlene,
Wat een ervaringen, leuk om te lezen hoe het leven daar is. Geniet van al je avonturen daar!
Grtn Joep & Debby -
30 April 2014 - 08:45
Mirjam:
Hoi Marlene,
Erg leuk om te lezen hoe het met je gaat in het verre land.
Als ik je verslagen lees is het net of ik er zelf ben.
Geniet van alles wat je daar mag beleven.
lieve Groetjes Mirjam
-
01 Mei 2014 - 20:44
Petra Bouterse:
Hey Marlene,
Wat leuk om je verhalen te lezen!
En geweldig dat jij de eerste blanke persoon was die dat meisje in haar leven zag.. Bizar!
Ik wens je heel veel plezier en gezondheid toe in het verre zuiden.
Groetjes,
Petra
( vast ook groetjes van Peter ;) )
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
